Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της ποιήτριας Δώρας Κουφοπούλου - Ηλιοπούλου

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο

της ποιήτριας Δώρας Κουφοπούλου - Ηλιοπούλου

 

Η Δώρα Κουφοπούλου – Ηλιοπούλου γεννήθηκε στο Σπάθαρι Γορτυνίας.

Στο νέο της βιβλίο η ποιήτρια είναι αφοµοιωτική,  στα δρώµενα της ζωής. Είναι η αναγκαία στάση ή το στάσιµο της ψυχής προς το άγνωστο. Είναι το αποτέλεσµα της ενόρασης, είναι ο απροσµέτρητος πόθος του ταξιδιού προς το άγνωστο, όταν η δηµιουργός βρίσκεται στα πρόθυρα της γέννησης του ποιήµατος. Είναι η αγκαλιά των άστρων, της φύσης, και της µυστηριώδους φωτεινότητας του απείρου, είναι το παραγόµενο συναίσθηµα, στην αναγκαιότητα της ύπαρξης, για νέα δεδοµένα υπαρκτικής συνέχειας του ανθρώπου, κάποτε ανεξέλεγκτα και απροσδιόριστα. Αυτό καθορίζει και την ποιητική διάθεση, καθορίζει ακόµη την ευαισθησία του ατόµου για νέες προσεγγίσεις, την  κορύφωση της δημιουργίας, την ψυχική ανάταση και την εκφραστική διέγερση ή την λυρική δυναµική.

Βεβαίως συνυπάρχει  και η στάση της συναισθηµατικής αγαλλίασης και της ποιητικής έξαρσης.

Το απλό γράψιµο και το καθαρά επικοινωνιακό πεδίο προσέγγισης του αναγνώστη, έχει την ουσία της ειλικρινούς επικοινωνίας και της συνειδητής οδοιπορίας στα πράγµατα, και δεν την αποφεύγει επισηµαίνοντας πάντα στο βιβλίο της το απρόβλεπτο της ζωής, την αγριοσύνη των πράξεων και των πραγµάτων, αλλά και την δυνατότητα της «υπόσχεσης» και της «ολοκλήρωσης»,  πνευµατικής – κοινωνικής - συναισθηµατικής και διανοητικής. Στέκεται ορθή, στην απέναντι όχθη της κοινωνικής αµετροέπειας, µε ιδιότυπη σιγουριά και επαγρύπνηση.

Ο στίχος απλός και προσβάσιµος. Η ποιήτρια Δώρα Κουφοπούλου - Ηλιοπούλου πιστεύει ακράδαντα στη δύναµη της ψυχής. Η ποίησή της «έχει μια κρυμμένη ουσία» και το αναμφισβήτητο ποιητικό της ταλέντο, σε συνδυασμό με το εύρος του λογισμού της, την οδηγούν σταθερά στις κορυφές του λόγου.»

«Με οχήματά της, νομίζω κατά την πάγια συνήθεια της, το Φώς, την Άνοιξη, τη θάλασσα, τα ποτάμια, τα βράχια, τον αγέρα, τη φωτιά, τον ουρανό, το γαλάζιο, την αρμύρα, τω χωριότης, την πατρίδα, η Ποιήτρια απογειώνεται και κινείται στον «Αείρροο κύκλο» του Σύμπαντος με επίκεντρό της τον Άνθρωπο.

Χωριό μου όμορφο κι αγαπημένο

Αγαπητή Πατριώτισσα Δώρα εύχομαι το βιβλίο σου να είναι καλοτάξιδο !!!!

Το βιβλίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις των Σπαθαραίων Στέλιο και Δημήτρη Κατσιμίγα.

Κοινωνικά - Κηδεία

Κοινωνικά - Κηδεία

Στην Αθήνα απεβίωσε  πρόωρα η Σπαθαραία Χριστίνα Στασινοπούλου  (του Ρήγα).  Η Νεκρώσιμος ακολουθία τελέστηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Ελευθερίου Πατησίων και η ταφή της σήμερα Τρίτη 19 Μαΐου στις 2.00 το μεσημέρι στο κοιμητήριο του χωριού μας ....

   

Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους και συγγενείς !!!

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα την σκεπάσει !!!

 Εμείς σ' αυτήν τη σελίδα άσβεστο θα έχουμε το καντήλι σου Πατριώτισσα Χριστίνα Στασινοπούλου  !!!!

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Ονομάζεται Μεγάλη, όχι επειδή έχει περισσότερες ημέρες ή ώρες, αλλά επειδή μεγάλα είναι τα γεγονότα πού γιορτάζουμε και επειδή απερίγραπτες υπήρξαν οι ωφέλειες τις οποίες λάβαμε αυτή την εβδομάδα:

·       Σταμάτησε ο πόλεμος του ανθρώπου προς τον Θεό,

·        καταργήθηκε ο θάνατος και η εξουσία του Διαβόλου,

·       εξαφανίστηκε η κατάρα και έγινε η συμφιλίωση του Θεού με τους ανθρώπους...

Οι ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας είναι πρωινές, δηλ. είναι ο Όρθρος της κάθε μέρας. Ψάλλονται όμως το απόγευμα της προηγουμένης. Δηλ. το απόγευμα της Κυριακής των Βαΐων ψάλλεται ο Όρθρος της Μ. Δευτέρας, το απόγευμα της Μ. Δευτέρας, ψάλλεται ο Όρθρος της Μ. Τρίτης κ.ο.κ. (το πρωί ψάλλονται οι Ώρες και ο Εσπερινός της επομένης).

Κυριακή των Βαΐων

Μετά την ανάσταση του Λαζάρου, ο Χριστός απομακρύνθηκε από στον Ιορδάνη ποταμό, για να μην τον συλλάβουν οι Αρχιερείς πού σχεδίαζαν το θάνατό του. Έξι ημέρες πριν από το Εβραϊκό Πάσχα, επέστρεψε στη Βηθανία, όπου στο γεύμα που προσέφερε η οικογένεια του Λαζάρου, η αδελφή του Μαρία άλειψε τα πόδια του Ιησού με μύρο και την επομένη (Κυριακή των Βαΐων) εισήλθε στα Ιεροσόλυμα καθήμενος «επί πώλου όνου». Τότε ο λαός έστρωνε στη γη βάια ή Βάγια (όπως κάνουν στους θριαμβευτές), επειδή τον θεωρούσαν επίγειο βασιλέα (που θα τους ελευθέρωνε από το Ρωμαϊκό ζυγό) και τον υποδέχθηκαν με την κραυγή: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο Βασιλεύς του Ισραήλ». Από την υποδοχή αυτή σείστηκε και χάρηκε η Σιών, ενώ σήμερα χαίρεται και εορτάζει η νέα Σιών, ο νέος Ισραήλ δηλαδή όλοι εμείς, γιατί έρχεται ο Κύριος νικητής του θανάτου προδηλώνοντας τη δική Του και τη δική μας ανάσταση. Στους Ιερούς Ναούς μοιράζονται στο πλήθος  βάια, δάφνες ή κλαδιά ελαίων. Τα βάια, δηλ. τα απαλά κλαδιά των φοινίκων, εσήμαιναν τη νίκη του Χριστού κατά του διαβόλου και του θανάτου. Το «Ωσαννά» ερμηνεύεται «σώσε με, παρακαλώ» και το πουλάρι της όνου, ζώο αδάμαστο και ακάθαρτο, κατά το Μωσαϊκό Νόμο, με το κάθισμα του Χριστού σ᾿ αυτό, σήμαινε την πρώην ακαθαρσία και αγριότητα των εθνών και την υποταγή τους μετά από αυτά στον Ευαγγελικό Νόμο.

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

(Κυριακή Βαΐων Εσπέρας)

Την ημέρα αυτή επιτελούμε ανάμνηση δύο γεγονότων.

·       Πρώτον, του ενάρετου Ιωσήφ (υιού του Ιακώβ και δισέγγονου του Αβραάμ), ο οποίος είναι τύπος του Χριστού. Και οι δύο φθονήθηκαν, πωλήθηκαν, καταβιβάστηκαν σε λάκκο - τάφο, βασανίστηκαν, δοξάσθηκαν (ως πρωθυπουργός του Φαραώ - ως Αναστάς Κύριος) και έθρεψαν τον λαό (με το φυλαγμένο σιτάρι - με τον ΄Αρτο της ζωής, το Πανάγιο Σώμα Του).

·       Δεύτερον, της άκαρπου συκής, την οποία καταράστηκε ο Κύριος, για να δείξει το τέλος της άκαρπης εβραϊκής Συναγωγής, αλλά και τη μοίρα όλων αυτών πού δεν παρουσιάζουν πνευματικούς καρπούς. Η υμνολογία της ημέρας μας προτρέπει σε αγώνες για απόκτηση αρετών. Επειδή το πρώτο τροπάριο που ψάλλεται την ημέρα αυτή και επαναλαμβάνεται τις δύο επόμενες ημέρες είναι το κατανυκτικότατο: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός...», εμπνευσμένο από την παραβολή των δέκα Παρθένων, γι᾿ αυτό οι Ακολουθίες της Μεγάλης Δευτέρας, Τρίτης και Τετάρτης λέγονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

(Μεγάλη Δευτέρα Εσπέρας)

Τη Μεγάλη Τρίτη επιτελούμε ανάμνηση: πρώτον, της παραβολής των δέκα Παρθένων, καλούμενοι και εμείς να υποδεχθούμε τον Χριστό με λαμπάδες αρετών (ιδιαιτέρως της ελεημοσύνης) και δεύτερον, της παραβολής των Ταλάντων, καλούμενοι και εμείς να αυξήσουμε τα χαρίσματα μας. Τα ανωτέρω μας τα θυμίζει η Εκκλησία μας με τους ύμνους της ημέρας, διότι ο Χριστός θα έλθει αιφνίδια είτε, ειδικά, τη στιγμή του θανάτου μας, είτε, γενικά, στη Δευτέρα Παρουσία του. Και θα μας ζητήσει να του παρουσιάσουμε την πρόοδο μας, έστω και μικρή (στην παραβολή των Ταλάντων καταδίκασε τον τρίτο δούλο, διότι δεν παρουσίασε αύξηση του ενός ταλάντου του – παρ’  ότι, σύμφωνα με τους Πατέρες, αυτός κατά τα άλλα ήταν τηρητής του Νόμου). Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τις πέντε μωρές παρθένες, οι οποίες έχασαν τον Παράδεισο παρά τη «θρησκευτικότητά» τους... Αυτό σημαίνει ότι η απλή εκτέλεση των καθηκόντων μας χωρίς βαθύτερη βίωση της πίστεώς μας, ή η «ενεργοποίηση» της θρησκευτικότητάς μας ορισμένες μόνο ώρες του 24ώρου, ενδεχομένως να μην θεωρηθούν αρκετά για να προσελκύουν το έλεος του Κυρίου και τη χάρη Του.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

(Μεγάλη Τρίτη Εσπέρας)

Την ημέρα αυτή επιτελούμε ανάμνηση τριών γεγονότων:

·       Της αλείψεως του Κυρίου από γυναίκα πόρνη (Κασσιανή) με μύρο τριακοσίων δηναρίων (τότε το μεροκάματο ήταν ένα δηνάριο)

·       της συγκλήσεως του Συνεδρίου των Ιουδαίων για καταδίκη του Χριστού και

·       της αναχωρήσεως του Ιούδα προς τους Αρχιερείς  με τους οποίους συμφώνησε την προδοσία, (γι’  αυτήν καθιερώθηκε από τους Αποστολικούς χρόνους η νηστεία της Τετάρτης).

Στο τέλος της ακολουθίας ψάλλεται και το περίφημο «Τροπάριο της Κασσιανής», της ευσεβούς και λογίας αυτής υμνογράφου του Βυζαντίου, την οποία οι ευφάνταστοι μυθιστοριογράφοι παρουσίασαν ως πόρνη. Πόρνη δεν ήταν η Κασσιανή, η ποιήτρια, αλλά η ηρωίδα του ποιήματος της, η γυναίκα δηλ. που άλειψε με μύρα τον Κύριο. Το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης (πριν από την ακολουθία του Νυμφίου) τελείται στους Ιερούς Ναούς και το Ιερό Ευχέλαιο.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

(Μεγάλη Τετάρτη Εσπέρας)

Τη Μεγάλη Πέμπτη επιτελούμε ανάμνηση:

·       Της νίψεως των ποδών των Αποστόλων από τον Κύριο

·       του Μυστικού Δείπνου

·       της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς τον Πατέρα Του, και

·       της προδοσίας του Κυρίου από τον μαθητή Του Ιούδα.

Το βράδυ αυτό τελείται ο Μυστικός Δείπνος, από τον οποίο φεύγει ο Ιούδας για την προδοσία, και ο Χριστός νίπτει τα πόδια των Μαθητών Του. Ακολούθως μεταβαίνουν στην κοιλάδα των Κέδρων, όπου, μετά την Αρχιερατική Προσευχή, καταφθάνει ο Ιούδας με τη συνοδεία του και με φίλημα Τον προδίδει. Κατόπιν ο Ιησούς φέρεται στους Αρχιερείς Άννα και Καϊάφα, οι Μαθητές σκορπίζονται, πλην του Ιωάννου και Πέτρου, ο οποίος όμως τον αρνείται τρις. Στο Συνέδριο καταδικάζεται επειδή ομολογεί ότι είναι ο Χριστός και στη συνέχεια εμπαίζεται ποικιλοτρόπως.

Τη Μεγάλη Πέμπτη τελείται η Θεία Λειτουργία σε ανάμνηση της πρώτης Λειτουργίας, η οποία παραδόθηκε το εσπέρας της ημέρας αυτής από τον Κύριο στο Υπερώο της Ιερουσαλήμ. Τελείται λοιπόν η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, διότι αυτή συνάπτεται σε Εσπερινό και γίνεται το πρωί της Μ. Πέμπτης αντί το εσπέρας, επειδή το απόγευμα θα γίνει ο Όρθρος της Μ. Παρασκευής.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

(Μεγάλη Πέμπτη Εσπέρας)

Την ημέρα αυτή επιτελούμε ανάμνηση των Παθών του Κυρίου, δηλ. των εμπτυσμών, των ραπισμάτων, των ύβρεων κ.λπ. και κυρίως της σταυρώσεως και του φρικτού Θανάτου του. Επίσης την ομολογία του Ληστή που έκανε στο σταυρό, ότι ο Κύριος είναι Βασιλέας ουράνιος και την παράκλησή του να τον θυμηθεί στη Βασιλεία του.

Είναι η ήμερα της άκρας ταπεινώσεως και της υπέρτατης θυσίας, διότι, δέσμιος ο Χριστός, ανακρίνεται ως κακούργος όλη τη νύκτα μεταξύ Πέμπτης και Παρασκευής, καταδικάζεται ο Αθώος και κατά την έκτη ώρα (δηλ. κατά την 12η μεσημβρινή), ανάμεσα σε δύο ληστές σταυρώνεται. Την ενάτη ώρα (3 το μεσημέρι), αφού εφώναξε το «Τετέλεσται», εκπνέει «ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου». Ακολουθεί η αποκαθήλωση και η ταφή πριν τη δύση του ηλίου «εν καινώ μνημείω».

Σήμερα διαβάζονται οι δώδεκα σχετικές με το Πάθος του Κυρίου περικοπές, από τις περιγραφές των τεσσάρων Ευαγγελιστών (τα λεγόμενα δώδεκα Ευαγγέλια).

Το πρωί της Παρασκευής διαβάζονται οι «Μεγάλες Ώρες», Α΄, Γ΄, ΣΤ΄ και Θ΄ (λέγονται μεγάλες λόγω διαρκείας και διότι αναφέρονται σε μεγάλα γεγονότα). Αμέσως μετά τις Ώρες ακολουθεί ο Μεγάλος Εσπερινός στον οποίο διαβάζεται Ευαγγέλιο, κατά τη διάρκεια του οποίου γίνεται η Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου. Μετά από λίγο τοποθετείται επάνω στο ιερό Κουβούκλιο, (αυτό που μοιάζει με κενοτάφιο), ένα ύφασμα, πάνω στο οποίο είναι ζωγραφισμένος ή κεντημένος ο Κύριος ως νεκρός, αυτό το ύφασμα λέγεται «Επιτάφιος». Όλα αυτά, αναγνώσματα, ψαλμωδίες και λοιπά τελούμενα, δεν αποτελούν μια ανάμνηση ή ένα θέατρο. Όχι. Είναι κάτι πολύ περισσότερο: Είναι μια πραγματική παρουσία όλων αυτών των γεγονότων, μία μεταφορά του παρελθόντος στο παρόν και αντιστρόφως, του παρόντος στο παρελθόν. Είναι ένα Μυστήριο αναβιώνει τα γεγονότα για τον καθένα μας, ώστε να τα ζήσουμε προσωπικά... Οι Ιερείς σήμερα δεν λειτουργούν τη Θυσία, τη Θεία Λειτουργία, διότι έχει τελεστεί από τον Μέγα Αρχιερέα επάνω στο Σταυρό με τη Σταύρωσή Του. Και η Εκκλησία αναβιώνει τη θυσία του Κυρίου και είναι σαν να ζει όλη την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής τη Λειτουργία αυτή.

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

(Μεγάλη Παρασκευή Εσπέρας)

Το Μ. Σάββατο επιτελούμε ανάμνηση της ταφής του Σώματος του Χριστού, από το οποίο δεν χωρίστηκε η Θεότητά Του, και της καθόδου της Ψυχής Του στον ΄Αδη, ενωμένης και αυτής με την παντοδύναμη Θεότητά Του. Εκεί ενίκησε τον ΄Αδη και ελευθέρωσε τις κρατημένες σ᾿ αυτόν ψυχές (όσες, φυσικά, επίστευσαν). Σήμερα, Σάββατο, ο Κύριος αναπαύεται, όπως ο Θεός αναπαύθηκε μετά τη Δημιουργία των έξι ημερών, «τη ημέρα τη εβδόμη». Το Σάββατο αυτό του Νόμου και της Δημιουργίας προετύπωνε το Σάββατο του Κυρίου: Την ανάπαυση Του στον τάφο. «Υπνοί η Ζωή», (γι᾿ αυτό κάθε Σάββατο θυμούμεθα τους κεκοιμημένους και τελούμε Μνημόσυνα). Την τρίτη ημέρα ενώθηκε πάλι η Ψυχή με το Σώμα και ανέστη ο Κύριος εκ νεκρών. (Η τριήμερη ταφή του Κυρίου εξηγείται ως εξής: Πρώτη ημέρα, η Παρασκευή από 3 μ.μ. μέχρι τη δύση του ήλιου. Δεύτερη ημέρα, το Σάββατο, ολόκληρο 24ωρο. Τρίτη ημέρα, από τη δύση του ηλίου του Σαββάτου μέχρι περίπου τα μεσάνυκτα της Κυριακής). Κατ᾿ αυτόν τον τρόπο, η Ψυχή του Κυρίου ενίκησε τον ΄Αδη και το Σώμα ενίκησε τον θάνατο, επειδή ήταν ενωμένα με τη Θεότητά Του.

Στην Ακολουθία της βραδιάς ψάλλονται σε τρεις στάσεις και τα λεγόμενα «Εγκώμια» - μικρά και πολύ αγαπητά τροπάρια αγνώστου ποιητή. Πιθανόν να είναι συνθέσεις, του ιε΄ αιώνα. Μετά τη Δοξολογία γίνεται έξοδος και περιφορά του «Επιταφίου» με το ιερό Κουβούκλιο. Το Μ. Σάββατο πρωί γίνεται ο Εσπερινός του απογεύματος, δηλ. του Πάσχα, μαζί με τη Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου. Έχει αναστάσιμο χαρακτήρα και ο λαός την ονομάζει «πρώτη Ανάσταση». Είναι πάρα πολύ ωραία ακολουθία, λόγω της κοσμοσωτηρίου εορτής του ΠΑΣΧΑ...

του Χριστού σ᾿ αυτό, σήμαινε την πρώην ακαθαρσία και αγριότητα των εθνών και την υποταγή τους μετά από αυτά στον Ευαγγελικό Νόμο.

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

(Κυριακή Βαΐων Εσπέρας)

Την ημέρα αυτή επιτελούμε ανάμνηση δύο γεγονότων.

·       Πρώτον, του ενάρετου Ιωσήφ (υιού του Ιακώβ και δισέγγονου του Αβραάμ), ο οποίος είναι τύπος του Χριστού. Και οι δύο φθονήθηκαν, πωλήθηκαν, καταβιβάστηκαν σε λάκκο - τάφο, βασανίστηκαν, δοξάσθηκαν (ως πρωθυπουργός του Φαραώ - ως Αναστάς Κύριος) και έθρεψαν τον λαό (με το φυλαγμένο σιτάρι - με τον ΄Αρτο της ζωής, το Πανάγιο Σώμα Του).

·       Δεύτερον, της άκαρπου συκής, την οποία καταράστηκε ο Κύριος, για να δείξει το τέλος της άκαρπης εβραϊκής Συναγωγής, αλλά και τη μοίρα όλων αυτών πού δεν παρουσιάζουν πνευματικούς καρπούς. Η υμνολογία της ημέρας μας προτρέπει σε αγώνες για απόκτηση αρετών. Επειδή το πρώτο τροπάριο που ψάλλεται την ημέρα αυτή και επαναλαμβάνεται τις δύο επόμενες ημέρες είναι το κατανυκτικότατο: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός...», εμπνευσμένο από την παραβολή των δέκα Παρθένων, γι᾿ αυτό οι Ακολουθίες της Μεγάλης Δευτέρας, Τρίτης και Τετάρτης λέγονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

(Μεγάλη Δευτέρα Εσπέρας)

Τη Μεγάλη Τρίτη επιτελούμε ανάμνηση: πρώτον, της παραβολής των δέκα Παρθένων, καλούμενοι και εμείς να υποδεχθούμε τον Χριστό με λαμπάδες αρετών (ιδιαιτέρως της ελεημοσύνης) και δεύτερον, της παραβολής των Ταλάντων, καλούμενοι και εμείς να αυξήσουμε τα χαρίσματα μας. Τα ανωτέρω μας τα θυμίζει η Εκκλησία μας με τους ύμνους της ημέρας, διότι ο Χριστός θα έλθει αιφνίδια είτε, ειδικά, τη στιγμή του θανάτου μας, είτε, γενικά, στη Δευτέρα Παρουσία του. Και θα μας ζητήσει να του παρουσιάσουμε την πρόοδο μας, έστω και μικρή (στην παραβολή των Ταλάντων καταδίκασε τον τρίτο δούλο, διότι δεν παρουσίασε αύξηση του ενός ταλάντου του – παρ’  ότι, σύμφωνα με τους Πατέρες, αυτός κατά τα άλλα ήταν τηρητής του Νόμου). Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τις πέντε μωρές παρθένες, οι οποίες έχασαν τον Παράδεισο παρά τη «θρησκευτικότητά» τους... Αυτό σημαίνει ότι η απλή εκτέλεση των καθηκόντων μας χωρίς βαθύτερη βίωση της πίστεώς μας, ή η «ενεργοποίηση» της θρησκευτικότητάς μας ορισμένες μόνο ώρες του 24ώρου, ενδεχομένως να μην θεωρηθούν αρκετά για να προσελκύουν το έλεος του Κυρίου και τη χάρη Του.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

(Μεγάλη Τρίτη Εσπέρας)

Την ημέρα αυτή επιτελούμε ανάμνηση τριών γεγονότων:

·       Της αλείψεως του Κυρίου από γυναίκα πόρνη (Κασσιανή) με μύρο τριακοσίων δηναρίων (τότε το μεροκάματο ήταν ένα δηνάριο)

·       της συγκλήσεως του Συνεδρίου των Ιουδαίων για καταδίκη του Χριστού και

·       της αναχωρήσεως του Ιούδα προς τους Αρχιερείς  με τους οποίους συμφώνησε την προδοσία, (γι’  αυτήν καθιερώθηκε από τους Αποστολικούς χρόνους η νηστεία της Τετάρτης).

Στο τέλος της ακολουθίας ψάλλεται και το περίφημο «Τροπάριο της Κασσιανής», της ευσεβούς και λογίας αυτής υμνογράφου του Βυζαντίου, την οποία οι ευφάνταστοι μυθιστοριογράφοι παρουσίασαν ως πόρνη. Πόρνη δεν ήταν η Κασσιανή, η ποιήτρια, αλλά η ηρωίδα του ποιήματος της, η γυναίκα δηλ. που άλειψε με μύρα τον Κύριο. Το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης (πριν από την ακολουθία του Νυμφίου) τελείται στους Ιερούς Ναούς και το Ιερό Ευχέλαιο.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

(Μεγάλη Τετάρτη Εσπέρας)

Τη Μεγάλη Πέμπτη επιτελούμε ανάμνηση:

·       Της νίψεως των ποδών των Αποστόλων από τον Κύριο

·       του Μυστικού Δείπνου

·       της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς τον Πατέρα Του, και

·       της προδοσίας του Κυρίου από τον μαθητή Του Ιούδα.

Το βράδυ αυτό τελείται ο Μυστικός Δείπνος, από τον οποίο φεύγει ο Ιούδας για την προδοσία, και ο Χριστός νίπτει τα πόδια των Μαθητών Του. Ακολούθως μεταβαίνουν στην κοιλάδα των Κέδρων, όπου, μετά την Αρχιερατική Προσευχή, καταφθάνει ο Ιούδας με τη συνοδεία του και με φίλημα Τον προδίδει. Κατόπιν ο Ιησούς φέρεται στους Αρχιερείς Άννα και Καϊάφα, οι Μαθητές σκορπίζονται, πλην του Ιωάννου και Πέτρου, ο οποίος όμως τον αρνείται τρις. Στο Συνέδριο καταδικάζεται επειδή ομολογεί ότι είναι ο Χριστός και στη συνέχεια εμπαίζεται ποικιλοτρόπως.

Τη Μεγάλη Πέμπτη τελείται η Θεία Λειτουργία σε ανάμνηση της πρώτης Λειτουργίας, η οποία παραδόθηκε το εσπέρας της ημέρας αυτής από τον Κύριο στο Υπερώο της Ιερουσαλήμ. Τελείται λοιπόν η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, διότι αυτή συνάπτεται σε Εσπερινό και γίνεται το πρωί της Μ. Πέμπτης αντί το εσπέρας, επειδή το απόγευμα θα γίνει ο Όρθρος της Μ. Παρασκευής.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

(Μεγάλη Πέμπτη Εσπέρας)

Την ημέρα αυτή επιτελούμε ανάμνηση των Παθών του Κυρίου, δηλ. των εμπτυσμών, των ραπισμάτων, των ύβρεων κ.λπ. και κυρίως της σταυρώσεως και του φρικτού Θανάτου του. Επίσης την ομολογία του Ληστή που έκανε στο σταυρό, ότι ο Κύριος είναι Βασιλέας ουράνιος και την παράκλησή του να τον θυμηθεί στη Βασιλεία του.

Είναι η ήμερα της άκρας ταπεινώσεως και της υπέρτατης θυσίας, διότι, δέσμιος ο Χριστός, ανακρίνεται ως κακούργος όλη τη νύκτα μεταξύ Πέμπτης και Παρασκευής, καταδικάζεται ο Αθώος και κατά την έκτη ώρα (δηλ. κατά την 12η μεσημβρινή), ανάμεσα σε δύο ληστές σταυρώνεται. Την ενάτη ώρα (3 το μεσημέρι), αφού εφώναξε το «Τετέλεσται», εκπνέει «ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου». Ακολουθεί η αποκαθήλωση και η ταφή πριν τη δύση του ηλίου «εν καινώ μνημείω».

Σήμερα διαβάζονται οι δώδεκα σχετικές με το Πάθος του Κυρίου περικοπές, από τις περιγραφές των τεσσάρων Ευαγγελιστών (τα λεγόμενα δώδεκα Ευαγγέλια).

Το πρωί της Παρασκευής διαβάζονται οι «Μεγάλες Ώρες», Α΄, Γ΄, ΣΤ΄ και Θ΄ (λέγονται μεγάλες λόγω διαρκείας και διότι αναφέρονται σε μεγάλα γεγονότα). Αμέσως μετά τις Ώρες ακολουθεί ο Μεγάλος Εσπερινός στον οποίο διαβάζεται Ευαγγέλιο, κατά τη διάρκεια του οποίου γίνεται η Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου. Μετά από λίγο τοποθετείται επάνω στο ιερό Κουβούκλιο, (αυτό που μοιάζει με κενοτάφιο), ένα ύφασμα, πάνω στο οποίο είναι ζωγραφισμένος ή κεντημένος ο Κύριος ως νεκρός, αυτό το ύφασμα λέγεται «Επιτάφιος». Όλα αυτά, αναγνώσματα, ψαλμωδίες και λοιπά τελούμενα, δεν αποτελούν μια ανάμνηση ή ένα θέατρο. Όχι. Είναι κάτι πολύ περισσότερο: Είναι μια πραγματική παρουσία όλων αυτών των γεγονότων, μία μεταφορά του παρελθόντος στο παρόν και αντιστρόφως, του παρόντος στο παρελθόν. Είναι ένα Μυστήριο αναβιώνει τα γεγονότα για τον καθένα μας, ώστε να τα ζήσουμε προσωπικά... Οι Ιερείς σήμερα δεν λειτουργούν τη Θυσία, τη Θεία Λειτουργία, διότι έχει τελεστεί από τον Μέγα Αρχιερέα επάνω στο Σταυρό με τη Σταύρωσή Του. Και η Εκκλησία αναβιώνει τη θυσία του Κυρίου και είναι σαν να ζει όλη την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής τη Λειτουργία αυτή.

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

(Μεγάλη Παρασκευή Εσπέρας)

Το Μ. Σάββατο επιτελούμε ανάμνηση της ταφής του Σώματος του Χριστού, από το οποίο δεν χωρίστηκε η Θεότητά Του, και της καθόδου της Ψυχής Του στον ΄Αδη, ενωμένης και αυτής με την παντοδύναμη Θεότητά Του. Εκεί ενίκησε τον ΄Αδη και ελευθέρωσε τις κρατημένες σ᾿ αυτόν ψυχές (όσες, φυσικά, επίστευσαν). Σήμερα, Σάββατο, ο Κύριος αναπαύεται, όπως ο Θεός αναπαύθηκε μετά τη Δημιουργία των έξι ημερών, «τη ημέρα τη εβδόμη». Το Σάββατο αυτό του Νόμου και της Δημιουργίας προετύπωνε το Σάββατο του Κυρίου: Την ανάπαυση Του στον τάφο. «Υπνοί η Ζωή», (γι᾿ αυτό κάθε Σάββατο θυμούμεθα τους κεκοιμημένους και τελούμε Μνημόσυνα). Την τρίτη ημέρα ενώθηκε πάλι η Ψυχή με το Σώμα και ανέστη ο Κύριος εκ νεκρών. (Η τριήμερη ταφή του Κυρίου εξηγείται ως εξής: Πρώτη ημέρα, η Παρασκευή από 3 μ.μ. μέχρι τη δύση του ήλιου. Δεύτερη ημέρα, το Σάββατο, ολόκληρο 24ωρο. Τρίτη ημέρα, από τη δύση του ηλίου του Σαββάτου μέχρι περίπου τα μεσάνυκτα της Κυριακής). Κατ᾿ αυτόν τον τρόπο, η Ψυχή του Κυρίου ενίκησε τον ΄Αδη και το Σώμα ενίκησε τον θάνατο, επειδή ήταν ενωμένα με τη Θεότητά Του.

Στην Ακολουθία της βραδιάς ψάλλονται σε τρεις στάσεις και τα λεγόμενα «Εγκώμια» - μικρά και πολύ αγαπητά τροπάρια αγνώστου ποιητή. Πιθανόν να είναι συνθέσεις, του ιε΄ αιώνα. Μετά τη Δοξολογία γίνεται έξοδος και περιφορά του «Επιταφίου» με το ιερό Κουβούκλιο. Το Μ. Σάββατο πρωί γίνεται ο Εσπερινός του απογεύματος, δηλ. του Πάσχα, μαζί με τη Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου. Έχει αναστάσιμο χαρακτήρα και ο λαός την ονομάζει «πρώτη Ανάσταση». Είναι πάρα πολύ ωραία ακολουθία, λόγω της κοσμοσωτηρίου εορτής του ΠΑΣΧΑ...

Η Ανάσταση του Χριστού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση με την ονομασία Ανάσταση, ή Ανάσταση του Χριστού, ή Ανάσταση του Κυρίου, (στην καθαρεύουσα: η Ανάστασις, της Αναστάσεως), χαρακτηρίζεται η μετά την τριήμερη ταφή, θριαμβική ανάσταση εκ νεκρών – ανάληψη του Ιησού Χριστού, την οποία και ομολογεί στο έκτο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως: «Και αναστάντα την τρίτην ημέρα κατά τας Γραφάς», όπως εξιστορείται το γεγονός επί μακρόν και από τους τέσσερις Ευαγγελιστές (τον Ματθαίο, κεφ. 28, τον Μάρκο, κεφ. 16, τον Λουκά, κεφ. 24, και τον Ιωάννη. κεφ. 20), καθώς και από τις Πράξεις των Αποστόλων (3:36) «ο δε Θεός ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών» που φέρεται ως επικύρωση κάποιων αναφορών Προφητών που περιλαμβάνει η Παλαιά Διαθήκη.

Μεγάλη Παρασκευή - Τα άγια πάθη του Κυρίου

Μεγάλη Παρασκευή - Τα άγια πάθη του Κυρίου

        Την Παρασκευή, στέλνεται ο Ιησούς δέσμιος από τον Καϊάφα στον τότε ηγεμόνα της Ιουδαίας Πόντιο Πιλάτο. Αυτός, αφού Τον ανέκρινε με πολλούς τρόπους και αφού ομολόγησε δυο φορές ότι ο Ιησούς είναι αθώος, έπειτα, για να ευχαριστηθούν οι Ιουδαίοι, τον καταδικάζει σε θάνατο και αφού τον μαστίγωσε σαν δραπέτη δούλο τον Δεσπότη των όλων, Τον παρέδωσε για να σταυρωθεί.

 Από ’κει και πέρα ο Ιησούς, αφού παραδόθηκε στους στρατιώτες, γυμνώνεται, φοράει κόκκινη χλαμύδα, στεφανώνεται με ακάνθινο στεφάνι, κρατάει κάλαμο σαν σκήπτρο, προσκυνείται χλευαστικά, φτύνεται και χτυπιέται στο πρόσωπο και στο κεφάλι. 

Μετά, φορώντας πάλι τα ρούχα του και βαστάζοντας το Σταυρό, πηγαίνει προς τον Γολγοθά, τον τόπο της καταδίκης και εκεί, γύρω στην Τρίτη ώρα της ημέρας, σταυρώνεται μεταξύ δυο ληστών,  βλασφημείται από αυτούς που είχαν πάει στον Γολγοθά μαζί του, μυκτηρίζεται από τους αρχιερείς, ποτίζεται από τους στρατιώτες με ξύδι ανακατεμένο με χολή. Γύρω στην ενάτη ώρα, αφού βγάζει πρώτα φωνή μεγάλη, και λέει: «Τετέλεσται», εκπνέει «ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», την ώρα κατά την οποία σφάζονταν, σύμφωνα με τον νόμο, ο πασχαλινός αμνός, ο οποίος καθιερώθηκε ως έθιμο στους Ιουδαίους, προτυπώνοντας τον Εσταυρωμένο Χριστό.

      Το δεσποτικό αυτό θάνατο και η άψυχη κτίση, πενθώντας, τον τρέμει και αλλοιώνεται από το φόβο αλλά ο Δημιουργός της κτίσεως ακόμα και όταν είναι νεκρός, λογχίζεται την ακήρατη πλευρά Του και ρέει απ’ αυτή αίμα και νερό. Τέλος, κατά τη δύση του ηλίου, έρχεται ο Ιωσήφ από Αριμαθείας και ο Νικόδημος μαζί με αυτόν, και οι δυο κρυφοί μαθητές του Ιησού, αποκαθηλώνουν από το Σταυρό το πανάγιο του διδασκάλου σώμα, το αρωματίζουν, το τυλίγουν με καθαρό σεντόνι και αφού το έθαψαν σε καινούργιο τάφο, κυλούν στο στόμιο του μεγάλο λίθο.

       Αυτά τα φρικτά και σωτήρια πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού επιτελούμε σήμερα και εις ανάμνηση αυτών παραλάβαμε από αποστολική διαταγή, τη νηστεία της Παρασκευής.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ'.
Ὅτε οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί, ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ Δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας ἐσκοτίζετο, καὶ ἀνόμοις κριταῖς, σὲ τὸν δίκαιον Κριτὴν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων ἐραστά, τὸν διὰ ταῦτα ἀγχόνῃ χρησάμενον, φεῦγε ἀκόρεστον ψυχὴν τὴν Διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περὶ πάντας ἀγαθός, Κύριε δόξα σοι.