Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

Αγριογούρουνο στιφάδο

Αγριογούρουνο στιφάδο

Σχετική εικόνα

Υλικά για 6 άτομα
Προετοιμασία 10 λεπτά
Μαγείρεμα 3 1/2 ώρες

Yλικά

-1 ½ κιλό αγριογούρουνο κομμένο σε μερίδες και μαριναρισμένο αποβραδίς
-½ ποτήρι λάδι
-½ ποτήρι κρασί κόκκινο
-1 ποτήρι ξίδι
-4-5 σκελίδες σκόρδο
-2 κουτ. σούπας ντοματοπελτέ
-2-3 φύλλα δάφνης
-10 κόκκους μπαχάρι
-5 γαρίφαλα
-αλάτι, πιπέρι
-1 κιλό κρεμμυδάκια για στιφάδο

Eκτέλεση
Bάζουμε το κρέας σε μια κατσαρόλα με νερό και το βράζουμε για μισή ώρα σε δυνατή φωτιά, αφαιρώντας τον αφρό που δημιουργείται. Στραγγίζουμε το κρέας και το βάζουμε και πάλι στην κατσαρόλα, προσθέτοντας ένα ποτήρι από τον ζωμό στον οποίο έβρασε και όλα τα υπόλοιπα υλικά εκτός από τα κρεμμύδια. Tο αφήνουμε να βράσει σε χαμηλή φωτιά για δύο ώρες. Tέλος, προσθέτουμε τα κρεμμύδια και συνεχίζουμε το μαγείρεμα, σε χαμηλή πάντα φωτιά, για μία ώρα ακόμη περίπου, ώσπου να μαλακώσουν τα κρεμμύδια και το κρέας.

Βάπτιση

Βάπτιση

Το Σάββατο  17 Δεκεμβρίου 2016 το απόγευμα στην Μονή Βλαττάδων στη Θεσσαλονίκη
 Αποτέλεσμα εικόνας για μονη βλαταδων θεσσαλονικη χαρτης
έγινε η βάπτιση της κόρης,  των Νικολάου Πάνου Αναγνωστόπουλου & Μαρίας Μωϊσίδου .
Το όνομα που έλαβε η  νεοφώτιστη 
  Αποτέλεσμα εικόνας για θεοδωρα ονομα

Μετά το πέρας της βάπτισης οι καλεσμένοι δεξιώθηκαν στο Kafe Bar Restaurant "Lofos" του παππού Θεόδωρου Μωϊσίδη.

η σελίδα εύχεται στους γονείς και συγκεκριμένα ο παππούς Panos :
Να σας ζήσει. 
Οι μοίρες να φανούν γενναιόδωρες και να χαρίσουν στο μωρό σας όλα τα καλά του κόσμου.
Να είναι γερό και τυχερό σ’ όλη του τη ζωή και να την καμαρώσετε, όπως επιθυμείτε.

στο νονό και στη νονά :
Συγχαρητήρια και πάντα Άξιοι !!!


  

Η ΠΑΝΑΡΚΑΔΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΟΒΕΙ ΤΗΥΝ ΠΙΤΑ ΤΗΣ


Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ Panos


Βιντεοευχές από το spatharis.blogspot.com

"Δίαυλος" καλής μουσικής από τη Νάντια Καραγιάννη

"Δίαυλος" καλής μουσικής 

από τη Νάντια Καραγιάννη

Από το http://www.tlife.gr/

Ο "Διαυλος" στηρίζει την καλή ελληνική μουσική. Με ένα πρόγραμμα που μας ταξιδεύει στις ρίζες του λαϊκού τραγουδιού η Νάντια Καραγιάννη ανεβαίνει στην σκηνή του Δίαυλου στο Θησείο, ερμηνεύοντας τραγούδια σπουδαίων συνθετών του ρεμπέτικου, αγγίζοντας παραλληλά το έργο όλων των μεγάλων δημιουργών των τελευταίων ετών. Αποτέλεσμα εικόνας για ναντια καραγιαννη τραγουδιστρια
Από τους Μάρκο Βαμβακάρη, Βασίλη Τσιτσάνη, Γιώργο Μητσάκη, Γιάννη Παπαιωάννου, Παναγιώτη Τούντα, Βαγγέλη Παπάζογλου, Κώστα Σκαρβέλη, Απόστολο Χατζηχρήστο, Σταύρο Τζουανάκο στους Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρο Ξαρχάκο, Μίμη Πλέσσα, Γιάνη Σπανό, Μάνο Λοίζο, Δήμο Μούτση, Σταύρο Κουγιουμτζή, Χρήστο Νικολόπουλο, Απόστολο Καρδάρα, Άκη Πάνου και τους Σταμάτη Κραουνάκη, Σωκράτη Μάλαμα, Νίκο Ζιούδαρη, Ορφέα Περίδη, Νίκο Παπάζογλου, Αντώνη Βαρδή, Παντελή Θαλασσινό, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Μιχάλη Νικολούδη, Δημήτρη Ζερβουδάκη Ανδρέα Κατσιγιάννη και Κώστα Καρτελιά...Με συγκίνηςη η αιςθαντική ερμηνεύτρια μας μεταφέρει στους κολοςςους της ελληνικής μουςικής τραγουδοποιίας. Γιατί οι δρόμοι της τέχνης βρίσκουν τόπο στο Δίαυλο.
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 22.00

Δίαυλος
Το μεζεδοπωλείο Δίαυλος στο Μοναστηράκι βρίσκεται δίπλα από το Ναό του Ηφαίστου και έχει θέα την Ακρόπολη. Η ελληνική κουζίνα του και το ξεχωριστό περιβάλλον είναι το πιο ευχάριστο γευστικό διάλειμμα, που μπορείτε να προσφέρετε στον εαυτό σας, μετά από μια κουραστική μέρα. Στο παραδοσιακό μεζεδοπωλείο Δίαυλος, ο χρόνος σταματά.  Το περιβάλλον είναι φιλικό, σχεδόν οικογενειακό και οι γεύσεις ελληνικές, με πιάτα εμπνευσμένα από τη μεσογειακή κουζίνα. Τα πάντα μαγειρεύονται με μεράκι από έλληνες Chefs, με διαλεχτά φρέσκα προϊόντα, και απαράμιλλη ποιότητα. Το μενού περιλαμβάνει μεζέδες και σπεσιαλιτέ από ορεκτικά, μέχρι κυρίως πιάτα, μαγειρευτά και της ώρας
  211-311-5555 Τηλέφωνο κρατήσεων
Πηγή: e-table.gr
Πηγή: e-table.gr

Από την Ποιήτρια Θεοδωρα Κουφοπούλου-Ηλιοπούλου



2016 μ.Χ. Χριστούγεννα Πλησιάζουν ..... 

Μεγάλη, κορυφαία γιορτή της Χριστιανοσύνης. φίλες και φίλοι.
Γιορτή για περισυλλογή,προσωπική,οικογενειακή,κοινωνική.
Η Γέννηση του Χριστού χιλιάδες χρόνια τώρα,είναι η Γέννηση της Αγάπης,της Ειρήνης, της καλοσύνης. Τότε, που αγωνία μεγάλη, θάνατος,και πολλά δεινά μάστιζαν την ανθρωπότητα,περίμεναν τον Μεσσία,που είχε προφητευτεί, και ήρθε ο κοσμοσωτήρας. Ο Χριστός. 
Ήρθε το Φως που διαλύει το σκοτάδι,το Φως της Γνώσης που αναγεννά. Σήμερα, βρισκόμαστε και πάλι στον αστερισμό της Αγωνίας. Γκρεμίζονται αξίες, διασαλεύεται η πίστη, και πολλά τα δεινά. Ας πάρουμε το δρόμο που φωτίζει το Ολόλαμπρο ανέσπερο, Άστρο της Βηθλεέμ, να φτάσουμε στο Σπήλαιο, στο Θείο Βρέφος. Ας προσφέρουμε και μεις σαν άλλοι μάγοι, το δώρο μας στον Χριστό, που το περιμένει. 

Και ποιο είναι αυτό το δώρο; η ταπεινή καρδιά μας φίλες και φίλοι. Η αγάπη μας στον διπλανό μας. Τίποτα άλλο δεν θέλει ο Χριστός. Ο τρόπος ζωής μας, είναι η ποιότητά μας. Ας γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα, με τα πατροπαράδοτα έθιμά μας που μας δένουν με το έθνος μας και την ιστορία. Ας στολίσουμε το σπίτι μας, με κλαδιά μυρτιάς, ελιάς, κουμαριάς, με καραβάκι, και με το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.


Αποτέλεσμα εικόνας για χριστουγεννιατικα δεντρα
Ας μοσχομυρίσει το σπιτικό μας με κουραμπιέδες ,δίπλες, και μελομακάρονα. 
Αποτέλεσμα εικόνας για κουραμπιεδεσ Αποτέλεσμα εικόνας για μελομακαρονα

Αν με τον Χριστό συναντηθούμε, τότε μόνο θα αναγεννηθούμε. Ες αύριον…


Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Ηλιούγεννα: Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων.

Ηλιούγεννα: Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο 
των Χριστουγέννων.
Αποτέλεσμα εικόνας για Ηλιούγεννα
Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο.

Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο... 
Αποτέλεσμα εικόνας για Ηλιούγεννα
Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ανακαλύπτουμε ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο. Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ανακαλύπτουμε ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, (υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 - 2 π. X.) Υπάρχουν όμως ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην χειμερινή.Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν αναφέρει: 

«Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών» (2: 8). Η φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες. Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της «Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.

Στην Αγία Γραφή γενέθλιες και ονομαστικές εορτές δεν συνιστούνται. Στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνοντα στις αρχαίες γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας, και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα αρχαίο Ελληνικό "ειδωλολατρικό" έθιμο απεχθές στους Χριστιανούς. Ημέρα μνήμης των αγίων και μαρτύρων όριζαν αυτή του θανάτου. Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει σχετικά : «Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών» Έτσι Τα Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300 χρόνια. Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων έγινε στη Ρώμη από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.χ. αιώνα, μετά από έρευνα που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά επί Αυγούστου απογραφής, και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων. Ένα στοιχείο που λήφθηκε υπόψιν είναι το η φράση από το κατ’ Ιωάννη γ’30«Εκέινον δει αυξάνειν, εμέ ελατούσθαι»

Στην πραγματικότητα όμως αυτό συνέβη διότι η συγκεκριμένη ημερομηνία συνέπεφτε με τις αρχαίες εορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου και την «Επιστροφή» του Ηλίου. Έκτοτε ο Χριστός όφειλε να είναι ο Ήλιος ο δίδων το φως εις τον κόσμο. Πριν εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη βάπτιση του Ιησού (Θεοφάνεια). Αργότερα το έθιμο πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκε στην Ανατολή, πιθανόν από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) σε ομιλία του για τη γέννηση του Χριστού, αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή. 


Τι εόρταζαν οι Αρχαίοι Έλληνες την περίοδο των Χριστουγέννων; 

Οι αρχαίοι Έλληνες κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου. Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη. Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη. Τον χειμώνα θρηνούσαν το σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του. Οι γυναίκες-ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του ιερού βουνού και κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος φώναζαν «ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε. Ο Διόνυσος ζει» , ενώ σε επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγράφεται:«Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το 'Αλφα και το Ωμέγα».

Αυτή η αρχαία Ελληνική γιορτή, είχε επίσης ταυτιστεί και με την γιορτή του Ηλίου, τον οποίο οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει. Συγκεκριμένα στους Έλληνες, είχε ταυτιστεί με τον Φωτοφόρο Απόλλωνα του Ηλίου, ο οποίος απεικονιζόταν πάνω στο ιπτάμενο άρμα του να μοιράζει το φως του Ηλίου. Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με την ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου που μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν και οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε την Γη, και πέθαινε ή ανασταίνονταν τον Μάρτιο την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου μέσα από την μήτρα της Γης. Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει την αρχή του χειμώνα, και ο Ηλιος αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει την ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο. Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι, και έρχεται η άνοιξη, η εποχή της αναγέννησης για την φύση.

Η εορτή αυτή πέρασε και στην αρχαία Ρώμη με τις δημοφιλείς γιορτές των Σατουρνάλιων, προς τιμήν του Κρόνου τον Δεκέμβριο αλλά και της θεάς Δήμητρας, γι΄ αυτό και έκαναν θυσίες χοίρων για την ευφορία της γης . Τα Σατουρνάλια ήταν από τις σημαντικότερες και ονομάζονταν: « DIES INVICTI SOLIS », δηλαδή «Ημέρα του αήττητου ήλιου». Μια γιορτή που φυσικά την είχαν πάρει απο την γιορτή του Φωτοφόρου Απόλλωνα - Ηλίου!

Στην αρχαία Ρώμη, η εορτή άρχιζε στις 17 Δεκεμβρίου και διαρκούσε επτά ήμερες. Στην εορτή αυτή αντάλλασσαν δώρα, συνήθως λαμπάδες και στα παιδία έδιναν πήλινες κούκλες και γλυκά σε σχήμα βρέφους για να θυμίζουν το Κρόνο, που τρώει τα παιδιά του. Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι «εθνικοί» αποκαλούσαν την Πρώτη Ημέρα της εβδομάδας Ημέρα του θεού-Κυρίου Ήλιου, ορολογία την οποία αργότερα χρησιμοποίησαν και οι εκκλησιαστικοί Πατέρες για λόγους σκοπιμότητας ίσως. Κάτι που διασώζεται έως σήμερα στα Αγγλικά ως SUN-DAY, στα Γερμανικά SONN-TAG.
Ο Ιουστίνος ο μάρτυς (114-165 μ.Χ.) γράφει στη 2η απολογία του για τον Ιησού «...σταυρώθηκε, πριν το Σάββατο, ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ "ΚΡΟΝΟΥ" και την επόμενη ημέρα ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ (θεού) "ΗΛΙΟΥ" και η οποία μετονομάσθηκε σε ΚΥΡΙΑΚΗ, αναστήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητές Του...»
Αποτέλεσμα εικόνας για Ηλιούγεννα
Οι Αιγύπτιοι στις 25 Δεκεμβρίου εόρταζαν την γέννηση του θεού-ήλιου Όσιρη. Μετά την δολοφονία του ένα δένδρο ξεφύτρωσε στο οποίο ο Ίσις,σε κάθε επέτειο της γέννησης του στις 25 Δεκεμβρίου, άφηνε δώρα γύρω από το δένδρο. Οι Βαβυλώνιοι, και οι Φοίνικες ονόμαζαν το θεό-ήλιο Βαάλ , οι Πέρσες λάτρευαν τη γέννηση του Αήττητου-ήλιου και θεού Μίθρα Βασιλιά, ενώ οι Βραχμάνοι στην γέννηση του ψάλλουν: «Εγέρσου ω βασιλιά του κόσμου, έλα σε μας από τις σκηνές σου».

Εκτός όμως της ημέρας της γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα (ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο κλπ.) έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες. Πιο συγκεκριμένα τα κάλαντα!
Πίσω από τα κάλαντα κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη.

 Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο, μια την άνοιξη με σκοπό την παράκληση των ανθρώπων προς τους θεούς κυρίως του Απόλλωνος-ήλιου και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια το φθινόπωρο, για να τους ευχαριστήσουν για την συγκομιδή των καρπών. Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες προς τους θεούς, έδιναν ευχές και στους συνανθρώπους.
Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης. Πολλά από τα παιδιά έφεραν τον κλάδο σπίτι τους και τον κρεμούσαν στην πόρτα όπου έμενε όλο το έτος.(κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε σήμερα την Πρωτομαγιά). 

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Αποστόλου Αρβανιτόπουλου, σχετικό με τα έθιμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου και των καλάνδων, μας σώζει ο Φίλιππος Βρετάκος στο βιβλίο του "Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των". Σε αυτό το βιβλίο του ο Φίλιππος Βρετάκος μας λέει:

"Το χριστουγεννιάτικον δένδρον συμβολίζει την αιωνιότητα της ζωής, διότι δεν γηράσκει και δεν χάνει, επομένως, την νεότητά του. Το δένδρον όμως των Χριστουγέννων δεν το ευρίσκω, εγώ τουλάχιστον, ως ξενικήν συνήθειαν, ως νομίζεται γενικώς, αλλ' εν μέρει ως αρχαίαν ελληνικήν. Είναι, δηλαδή, υπολείμματα της περιφήμου "ειρεσιώνης", και της "ικετηρίας" των αρχαίων Ελλήνων, και μάλιστα των αρχαίων Αθηναίων. Ήσαν δε η μεν Ικετηρία κλάδος ελαίας, από του οποίου εκρέμων ποκάρια μαλλιού, και έφερον αυτόν όσοι ήθελον να ικετεύσουν τον Θεόν ομαδικώς, δια την απαλλαγήν του τόπου από δεινού τινός κακού, π.χ. από νοσήματος, πανώλους, χολέρας ή ομοίου. Ως επί το πολύ, όμως, εβάσταζε την Ικετηρίαν άνθρωπος, ο οποίος ήθελε να τεθή υπό την προστασίαν θεού και της ανωτέρας αρχής, για να προβή εις αποκαλύψεις εναντίον ισχυρών ανθρώπων ή αρχόντων." ("Κληρονομία του αρχαίου κόσμου", εφημερίς "Εθνος", 31 Δεκεμ.1937)

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία στο τέλος του 16ου, αλλά έως τις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν διαδεδομένο ευρέως - τοποθετούνταν μόνο στις εκκλησίες. Το δέντρο ως Χριστιανικό σύμβολο, συμβολίζει την ευτυχία που κρύβει για τον άνθρωπο η γέννηση του Χριστού. Σταδιακά το δένδρο άρχισε να γεμίζει με διάφορα χρήσιμα είδη- κυρίως φαγώσιμα κι αργότερα ρούχα κι άλλα είδη καθημερινής χρήσης, (κάτι που γινόταν στους αρχαίους Ελληνικούς ναούς) συμβολίζοντας την προσφορά των Θείων Δώρων. Στην σύγχρονη Ελλάδα το έθιμο το εισήγαγαν οι Βαυαροί με τον στολισμό στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833. Μετά τον το Β’ παγκόσμιο πόλεμο το δέντρο με τις πολύχρωμες μπάλες μπήκε σε όλα τα ελληνικά σπίτια.

Φυσικά μεγάλη εντύπωση προκαλεί και το μυθολογικό γεγονός του "Αγιοβασίλη" με το έλκηθρο του που το κινούν οι ιπτάμενοι τάρανδοι. Ούτε αυτό όπως καταλαβαίνετε, δεν θα μπορούσε να μην παρθεί απο την Αρχαία Ελλάδα. Όπως αναφέραμε πιο πρίν , τον μήνα Δεκέμβριο, οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα-Ηλίου παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως. Το άρμα έγινε έλκηθρο, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το "δώρο" του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους ...έγινε κυριολεκτικά "μοίρασμα δώρων".

Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.