ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΟΔΩΡΑ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ - ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΟΔΩΡΑ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ - ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΕ Γράφει η Θεοδώρα Κουφοπούλου-Ηλιοπούλου <Κατοχή που χρειάζεται >,άκουσα τη μάνα μου να το λέει ,για ένα βουτυρόπαιδο που του ξίνιζε το φαγητό, κι΄άλλη μια μέρα το είδε να πετάει στα σκουπίδια ένα μεγάλο κομμάτι τυρόψωμο. Που να το φανταζόταν η δόλια αγρότισσα,ότι θα έβλεπε κάτι τέτοιο στην Αθήνα,τότε…που είχε πάει για κάποιες ιατρικές εξετάσεις. <Ακου το τυρόψωμο στα σκουπίδια>, έλεγε, και μας το ξαναέλεγε να το εμπεδώσουμε καλά. Και σε μας τα μικρά,άσχημη εντύπωση , έκανε το γεγονός,αφού είμαστε πολυμελής οικογένεια,και το ξεροκόμματο,γλυκύτατατο μας φαινόταν. Σαν την ρώτησα, μάνα,τι σημαίνει κατοχή; Είδα το πρόσωπό της να συννεφιάζει,τα χείλη να σφίγγει,γεμάτη πόνο και οργή . Κατοχή παιδάκι μου σημαίνει Πείνα.Τ΄ακούς; Πείνα. Κατοχή,σημαίνει Βάσανα,Δυστυχία.και Βούρκωσαν τα γλυκά της μάτια. Τι άλλο μπορούσε να ειπει σε ένα μικρό παιδί,σε μια τρυφερή καρδούλα,που έπρεπε να ονειρεύεται ΄ένα όμορφο αύριο. Σαν μεγάλωσα,ρώτησα,διάβασα,και ΄εμαθα τι σημαίνει Κατοχή. Πράγματι αυτό που είπε η όμορφή μου, μάνα. Κατοχή,σημαίνει πείνα,δυστυχία,προσφυγιά… Σελίδα -2- Ποιος να μου το ΄ελεγε αγαπητοί συνέλληνες,πως σήμερα στην εποχή μας,που στο ζενίθ της βρίσκεται η τεχνολογία, και που αφθονούν τα επίγεια αγαθά, Ποιος να μου το έλεγε, ότι θα έβλεπα, ναι, θα έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια,αξιοπρεπείς συνέλληνες μας, να σκύβουν στα σκουπίδια για μια μπουκιά ψωμί. Ποιος να μου το έλεγε Στον μισόν αιώνα και κάτι… που βαρύνει τη ράχη μου, θα έβλεπα, να τρέχουν πατριώτες μας, σαν τραγικές φιγούρες, στο συσσίτιο για ένα πιάτο φασολάδα νεροζούμι. Ποιος να μου το έλεγε Πως θα παίρνεις με δελτίο τον μισθό σου,την σύνταξή σου. Τα λεφτά σου ,που τόσα χρόνια,με κόπο και ιδρώτα,έχεις αποκτήσει. Ποιος να μου το έλεγε Πως θα έχουμε τόσους πολλούς άνεργους,τόσους πολλούς ξενιτε- μένους, τόσους πολλούς αυτόχειρες. Τόσους πολλούς πικραμένους,θυμωμένους,οργισμένους. Τόση αγωνία για επιβίωση. Δεν μπορώ να το πιστέψω, πως αυτή τη βαρβαρότητα, την ΄εφεραν και δικοί μας…. Ας ξεχάσουμε τις πολιτικές μας αντιθέσις,ας ρίξουμε γέφυρα να περάσουμε στην αγάπη. <Αν ενωθούμε, θα γιγαντωθούμε. Δεν θα νικηθούμε>. Ας μην αφήσουμε την γλυκειά μας Ελλάδα,να γίνει σβηστή Δάδα. Θεοδώρα Κουφοπούλου Ηλιοπούλου(Σπαθαραία) ΩΔΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ Απόψε, την ΄Αγια Νύχτα την Χριστουγεννιάτικη, Το Ολόλαμπρο ΄Αστρο της Βηθλεέμ θ΄ακολουθήσω. Στα ΄Αγια Βουνά να φτάσω. Στο Σπήλαιο. Στην ΄Αχραντη Φάτνη σου Θείο Βρέφος να προσκυνήσω. Με τους αγγέλους και ποιμένες αγραυλούντες Χαρμόσυνα κι΄εγώ, τον Θεό να Υμνήσω, κι΄ακόμη μια φορά ,την επί γης Ειρήνη Χριστέ μου να διαλαλήσω, Που όλο κινάει ναρθεί, μα, χάνεται. Στο γύρισμα των κύκλων.

Χριστούγεννα με έθιμα Χριστούγεννα. Η πιο μεγάλη και αφετηριακή γιορτή της χριστιανοσύνης. Θρησκευτική περισυλλογή με την ωραία Υμνογραφία μας, και οικογενειακή περισυλλογή΄΄ αφού το σπίτι φρουρός ανθρωπίνων αισθημάτων, φωλιά αγάπης, στοργής και ζεστασιάς΄΄. Χαλεποί οι καιροί που διαβαίνουν για την ανθρωπότητα. Αξίες ζωής, Ιδανικά, ήθη και έθιμα, τείνουν να υποβαθμιστού., Εχουμε χρέος απέναντι στις νέες γενιές,να διατηρήσουμε τα έθιμά μας που μας δένουν με το ΄Εθνος και την Ιστορία μας. Δεν πρέπει να περιφρονούνται οι απλοϊκές αυτές εκδηλώσεις και δεισιδαιμονίες -αν θέλετε- αφού είναι κοινές ανθρώπινες εξελίξεις των φόβων και ελπίδων μας,μπροστά στην παντοδύναμη Δημιουργία. Ας Γιορτάσουμε τα χριστούγεννα με τα πατροπαράδοτα έθιμά μας. Ας στολίσουμε το σπίτι με Χριστουγεννιάτικο δέντρο, κλαδιά μυρτιάς, δάφνης, ελιάς και κουμαριάς, που είναι ελπιδοφόρα αναβλαστικά διάκοσμα, σύμβολα ζωής, και μεταβατικής πορείας από την ξεραΐλα του χειμώνα, ως το παρήγορο όραμα της αναβλάστησης. Ας μοσχομυρίσει το σπίτι με τις ευωδιές των χριστουγεννιάτικων φαγητων και γλυκισμάτων. Ας μοιράσουμε πολλές ευχές, Αγάπη, και καλωσύνη… Ας καλοδεχτούμε τα παιδάκια που θα αφήσουν το πρωινό χουζούρι τους να μας ειπούν τα κάλαντα. Τί υπέροχο ν΄ ακούς: Να τα πούμε; Καλήν ημέραν,καλήν εσπέραν άρχοντες, ή, σήμερα τα φώτα κ.λ.π. Ας θυμηθούμε και τα δικά μας παιδικά χρόνια, που τρέχαμε στις γειτονιές να ειπούμε τα κάλαντα. Τι ομορφιά…τι νοσταλγία…Ας μην αφήσουμε να χάσει το έθιμο την γραφικότητά του. ΄΄Τότε, που δεν υπήρχε ημερολόγιο, εφημερίδα, ραδιόφωνο και τηλεόραση να προειδοποιούν για τις Μεγάλες Γιορτές , ο κόσμος, περίμενε τις θεόσταλτες φωνούλες των παιδιών να φέρουν τα κάλαντα με τα τρίγωνα στο χέρι, το καραβάκι και την εκκλησιά, που δείχνουν την πορεία και συνοχή του έθνους μας στους αιώνες’’. Είναι ευλογία και ευτυχία η παρουσία και ο λόγος των παιδιών. Ας τους δώσουμε το χριστουγεννιάτικο χαρτζιλικάκι τους <Ας μην το βλέπουμε επαιτεία και ενόχληση. < είναι φωνή ελληνικών αιώνων που δίνει εθνική νότα στα ολοένα διεθνοποιούμενα χριστούγεννά μας>. Χρόνια πολλά. Καλά Χριστούγεννα με μυρτιές και ελατόκλαρα. Καλή χρονιά.και Καλός Αϊ –Βασίλης,με κάλαντα και φαναράκι που εξοντώνουν τα παγανά(δαιμονικά), και καλό ποδαρικό,με άνθρωπο με καλό αστρικό κατά πως λένε. Δόξα εν Υψίστοις Θεώ … και το ανέσπερο Φως του Χριστού , ας φωτίζει τους ‘’Τρανούς’’ της Γης, να διατηρήσουν την Αγάπη, την Ειρήνη στους λαούς.